Ed McCormack (New York
Art Reviews
Susan White - veelzijdig werk
Van beeldende kunst uit Australië weten wij hier betrekkelijk weinig af. Toch kent dit werelddeel enkele instituten van naam waar jonge mensen een degelijke opleiding krijgen in de verschillende beeldende disciplines. De South Australian School of Art en de Julian Ashton Art School in Sydney zijn twee van die instituten. Het zal niet verwonderen dat juist daar de relaties gelegd worden tussen de geschiedenis van de Europese beeldende kunst eb datgene wat aan eigen beeldend vermogen aanwezig is, onder eigen specifieke omstandigheden, hoe ver de afstand ook letterlijk is.
Daarom is het interessant nu eens een tentoonstelling te bekijken van een Australische kunstenares die een aantal disciplines in zicht heeft verenigd: schilderen, etsen, lithograferen, houtsneden en het maken van sculptures in brons, zandsteen en hout. Het gaat hier om Susan White (1941) die o.a. aan de bovengenoemde academies een gedegen opleiding kreeg, waarbij de technische aspecten in de eerste plaats een extra accent kregen. Susan White kent in elk geval Europa. Zij nam deel aan een groot aantal tentoonstellingen in Duitsland, Frankrijk, Italië, Noorwegen, Spanje, Polen en Joegoslavië. Zij is nu met een solo-expositie voor het eerst in Nederland. Lezen wij haar curriculum vitae terug dan loopt er een artistiek spoor door haar familie, zowel van moeders als vaders kant. Zelf begon zij op haar zertiende landschappen uit haar directe omgeving te schilderen. Maar als kind was zij al zelden zonder tekenmateriaal.
Uit haar huidige werk spreken kunsthistorische gegevens die van invloed zijn geweest. Bijzondere aandacht voor de Italiaanse renaissance, maar ook voor de vroege Duits gotische beeldhouwkunst. Zij is vaak bij de geschiedenis te rade gegaan. Maar ook de ontwikkeling van de twintigste-eeuwse kunst heeft zij in gerichte keuzen gevolgd, met voorkeuren voor Max Ernst, Otto Dix, George Grosz, Frida Kahlo, Magritte, Redon, Bonnard en Gaudi o.a. Ook heeft zij grote bewondering voor primitieve sculptures uit Nieuw Guinea.
Vanuit haar eigen land Australië zijn er in haar schilderijen geheel persoonlijk vertaalde impulsen verwerkt. Een voorbeeld daarvan is het grote paneel: The First Supper, geïnspireerd op Da Vinci's 'Laatste Avondmaal'. Het paneel toont dertien vrouwen aan tafel, in dezelfde schikking als bij Da Vinci. Op de plaats van Christus zit nu een Aboriginal-vrouw met op haar t-shirt de Aboriginalvlag. De vrouwelijke discipelen zijn van vele verschillende rassen. Het werk zegt duidelijk hoe Susan White over mensenrechten denkt. Dat zij soms haar veelzijdige talent in dienst stelt van die rechtenstrijd moge hier vermeld worden.
TRANSLATION: Susan White — Multifaceted Work
Here we know relatively little about the visual arts in Australia. Yet this continent has some reputable institutes where young people receive a thorough education in the various visual disciplines. The South Australian School of Art and The Julian Ashton Art School in Sydney are two of these institutions. It is not surprising that in these schools, connections are made between the history of European visual art and the local influences, however great the distance may be in kilometres.
Therefore it is interesting to have the opportunity to see an exhibition of an Australian artist who combines a number of disciplines: painting, etching, lithography, woodcut, and sculpture in bronze, sandstone, and wood. Here we are talking about Susan White (1941) who received a thorough grounding at the above-mentioned academies where the technical aspects were given special emphasis. Susan White certainly knows Europe. She has taken part in a large number of exhibitions in Germany, France, Italy, Norway, Spain, Poland and Yugoslavia. She is now holding her first solo exhibition in Holland. When we read her CV, we see an artistic thread running through her family, both from her mother's and her father's side. She herself began to paint landscapes of her local surroundings from the age of sixteen, but even as a child she was rarely without drawing material.
The influence of art history can be seen in her current work, both the Italian Renaissance and early German Gothic sculpture. She has often drawn ideas from history, but has also been influenced by developments in 20th Century Art, especially artists such as Max Ernst, Otto Dix, George Grosz, Frida Kahlo, Magritte, Redon, Bonnard, and Gaudi. She also admires the primitive sculptures from New Guinea.
Into all this, she has mixed her personal influences from her homeland Australia. The large panel The First Supper – inspired by The Last Supper of da Vinci – is an example of this. The panel shows thirteen women seated at a table in the same arrangement as that of da Vinci. In the place of the Christ figure, there is an aboriginal woman with an aboriginal flag on her T-shirt. The female disciples are of many different races. The work shows clearly Susan White's thinking about human rights. It should be mentioned here that she sometimes places her many faceted talent at the service of the struggle for human rights.
Kunstbeeld (Amsterdam) Oct. 1990